زیک مشرق نمایان شد دو خورشید جهان آرا           که رخت نور پوشاندند بر تن آسمـانها را

دو مرآت جمال حق، دو دریای کمال حق           دو نور لایزال حق، دو شمع جمع محفلها

دو وجه الله ربانی، دو سـرّ الله سـبـحـانی           دو رخسار سماواتی، دو انسان خـدا سیما

دوعیسی دم، دوموسی ید، دوحُسن خالق سرمد            یکی صادق یکی احمد، یکی عالی، یکی اعلا

یکی بـنـیـانگر مکـتب، یکی آرنـدۀ مذهب           یکی انوار را مشعل، یکی اسرار را گویا

یکی از مکه انوار رخـش تابید در عـالـم           یکی شد در مـدیـنـه آفـتــاب طلعتش پـیـدا

یکی نور نبوت را به دلها تافت تا محـشر           یکی نور ولایت را ز نو کرد از دمش احیا

رسد آوای قـال الصـادق و قال رسـول الله           به گوش اهل عالم تا که این عالم بود برپا

یکی جان گرامی در دوجسم پاک و پاکیزه           دوتن اما چوذات پاک یکتا هر دو بی همتا

محمد کیست؟ جانِ جانِ جان عـالـم خلقت           که گر نازی کند، درهم فرو ریزد همه دنیا

محمد کیست؟ روح پـاک کـل انبیا در تن           که حتی در عـدم بودند بی او انبیا یک جا

محمد از زمانها پیشتر می زیست با خالق           محمد از مکان پیموده ره تا اوج اَو اَدنـی

محـمـد محــور عـالـم، محـمد رهـبــر آدم           مـحـمـد مُـنـجـی هستـی، محمد سیـد بطحا

محمد کیست؟ آنکو بوده قرآن دفتر مدحش           که وصفش را نداند کس به غیر از قادر دانا

محمد را کسی نشناخت جز حق و علی هرگز          چنان که جز خدا و او کسی نشناخت حیدر را

وضو گیرم ز آب کوثر و شویم لب از زمزم           کنم آنگه به مدح حضرت صادق سخن انشا

ششم مولا،ششم هادی،ششم رهبر، ششم سرور            که هم دریای شش گوهر بود،هم دُرّ شش دریا

صداقت از لبش ریزد،فصاحت از دمش خیزد            فلک قدر و ملک عبد و قضا مهر و قدر امضا

بسی زهّاد و عبّادند بی مهرش همه کافـر           بسی عالم،بسی عارف،همه بی نور او اعمی

دو خورشید منیر او هـشام و بو بصیر او           دوکوه حکمت وایمان،دو بحردانش وتقوی

مرا دین نبی، مهرعـلی و مذهب جـعـفـر           سه مشعل بوده وباشد،چه در دنیا چه درعقبی

در دیگر زنم غیر از در آل علی؟هرگز!           ره دیگر روم غیر از ره این خاندان؟ حاشا!

بهشت من بود مهر علی  و مهـراولادش            نه ازمحشر بود بیمم، نه ازنارم بود پـروا

سراپا عضو عضوم را جدا سازند از پیکر           اگر گردم جدا یک لحـظه از ذرّیـۀ زهـرا

از آن بر خویش کردم انتخاب نام میثم را           که باشم همچو او در عشق ثارالله پا بر جا